نقش بازآفرینی مناظر فرهنگی در توسعه پایدار

مناظر فرهنگی نشان دهنده عینی تکامل جامعه انسانی و استقرار آن ها در طول زمان هستند، عناصری که تحت تاثیر جریان های فرهنگی و یا طبیعی بستر خود تغییر و تکامل می یابند. بنابراین هر کوششی در راستای حفاظت و باز آفرینی آن، در اصل کمکی به بقای فرهنگ و پایداری طبیعت یک سرزمین است. مناظر فرهنگی علاوه بر لایه های طبیعی و زیست محیطی دارای لایه های ارزشمند تاریخی و فرهنگی هستند، بنابراین در احیای آنها، تنها نگهداری و حفاظت از کالبد منظر به معنای تداوم ارزش‎های ناملموس منظر نیست و سبب از بین رفتن ارزش های فرهنگی منظر می شود بنابراین نمی توان به احیای آنها در چارچوبی محدود و با تبصره‎های مشخص پرداخت. این امر نیازمند رویکردی انعطاف پذیر است که معمار منظر با مطالعه منظر فرهنگی و تاریخی سایت و شناخت جنبه های مختلف شکل دهنده منظر در ابعاد مختلف، در کنار توجه به اصول و قواعد احیا و حفاظت به مرمت آن بپردازد. بازآفرینی یکی از اصلی ترین رویکردهای مدیریت و حفاظت در دوران معاصر است که در حفاظت از منظر فرهنگی ضمن حفظ ویژگی‎های ارزشی مکان، می تواند به خلق ویژگی های جدید و متناسب با نیازهای معاصر بپردازد. در این پژوهش ابتدا تعریف منظر فرهنگی و معرفی مولفه ها و عوامل شکل دهنده آن ارائه شده است سپس رویکرد های متداول بازآفرینی منظر فرهنگی بررسی و در نهایت رویکرد متناسب در جهت بازآفرینی جامع و یکپارچه این مولفه ها معرفی می شود.

Cultural landscapes are the evolution of human society and settlement over time, under the influence of the physical constraints and/or opportunities presented by their natural environment and of successive social, economic and cultural forces, both external and internal. Therefore, any effort to protect and regenerate it is essentially a contribution to the survival of culture and the sustainability of a land's nature. In addition to natural and environmental layers, cultural landscapes have valuable historical and cultural layers, so in their revival, the preservation and protection of the landscape's tangible values are not enough and cause the destruction of intangible and cultural values of the landscape. Therefore, it is not possible to revive them in a limited framework and with specific comments. This requires a flexible approach that the landscape architect by restoring the cultural and historical landscape of the site and recognizing the various aspects that shape the landscape in different dimensions, along with paying attention to the principles and rules of restoration and protection to restore it. Regenerating is one of the main approaches of management and conservation in the contemporary era, which in the protection of cultural landscape while preserving the valuable features of the place, can create new features and tailored to contemporary needs. In this research, first the definition of cultural landscape and the introduction of its components and factors are presented, then the common approaches to cultural landscape recreation are reviewed and finally the appropriate approach for comprehensive and integrated recreation of these components is introduced.