De Philips EM300 Elektronenmicroscoop

Een elektronenmicroscoop is een apparaat waarin met behulp van een elektronenbundel een klein voorwerp vergroot kan worden afgebeeld. Zoals een lichtbundel gefocusseerd kan worden door lenzen van glas, kan een elektronenbundel gefocusseerd worden door elektrostatische of magnetische velden. Elektronen worden uit een materiaal in het vacuüm gebracht door een gloeidraadje zo warm te maken dat de elektronen “er uit koken”, of een zodanig sterk elektrisch veld op een scherpe naald te zetten dat de elektronen uit het materiaal “getrokken” worden. Door deze elektronenbron op een negatieve hoogspanning ten opzichte van aarde te zetten, versnellen de elektronen tot bijna de snelheid van het licht en vormen een bundel. Een magneetlens bestaat in essentie uit een grote spoel koperdraad en een magneet-ijzercircuit, dat het magneetveld op de as van de microscoop concentreert. De vergrote afbeelding van een preparaat wordt op een fluorescentiescherm zichtbaar gemaakt. Al in 1878 was aangetoond dat het scheidend vermogen van een microscoop wordt bepaald door de golflengte van de gebruikte straling. Rond 1920-1925 ontstond het inzicht dat elektronen zich ook als golven kunnen gedragen. Aangezien de golflengte van elektronen aanzienlijk korter is dan die van licht, kunnen in een elektronenmicroscoop veel kleinere details zichtbaar gemaakt worden dan in een lichtmicroscoop.