Inleiding: Doornroosje

Tijdens de eerste briefing voor de deelnemers aan de ontwerpwedstrijd voor Het Predikheren omschreef de opdrachtgever het kloeke, weerbarstige en gehavende gebouw als een stadskanker. Men excuseerde zich voor vele jaren leegstand en hoopte op een eigentijds ontwerp dat met nieuw en zichtbaar elan het verval voorgoed achter zich zou laten. Even later zagen we met eigen ogen dichtgetimmerde en dichtgemetselde ramen, pokdalige muren met sporen van diverse verbouwingen, en vele lagen verf en pek.

During the first presentation for the participants in the design competition for the new library in the Predikherenklooster, the sturdy, unruly and
battered building was described as an eyesore. The building department of Mechelen apologized for many years of vacancy and expressed its hope for a contemporary answer to the building’s problems, an answer that, with a new and visible energy, would leave decay behind it forever. A little later we saw closed and bricked-up window openings, pockmarked walls, traces of renovations, and many layers of paint and pitch.