Hoogbouw vraagt om interieurstedebouw

Al decennia staren beleidsmakers en stedebouwkundigen zich blind op hoogbouwbeleid door middel van hoogteregulering. Ook al blijft dit vanuit gezondheid en welstand verstandig, dit is een eenzijdige benadering. Zeker nu er steeds meer openbare ruimtes binnen de hoogbouwprojecten ontworpen en gerealiseerd worden, rijst de vraag hoe we voorbij de gevel stedebouwkundig kunnen sturen. Interieurstedebouw kan antwoord geven op deze vraag door de verticale netwerken van openbare ruimtes in hoogbouwprojecten als fysiek en sociaal in verschillende vormen onderdeel van de stad te benaderen.

For decades, policymakers and urban planners have been obsessed with high-rise policy by means of height regulation. Even though this remains sensible from a health and welfare point of view, this is a one-sided approach. Especially now that more and more public spaces are being designed and realized within high-rise projects, the question arises of how we can steer beyond the facade in terms of urban design. Interior urbanism can answer this question by approaching the vertical networks of public spaces in high-rise projects as physically and socially part of the city in various forms.